نسیمی

سنی بو حسن جمال و بو کمال ایله گوروپ

گوخدولار حق دمگه دوندولر انسان ددیلر
نسیمی
از همان بار اولی که فیلم نسیمی را دیدم اندیشیدم که او در زمره انسانهایی است که حقیقت را یگانه گهری یافته اند که زتدگی را ارزد که در پای آن گردن بزنند.و دانسته اند جز با قربانی کردن آن - در لحظاتی که در مواجه آن قرار می گیرند- تنها توانسته اند ادای دینی واقعی به آن کنند. صحنه پایانی فیلم بغایت زیبا و تاثیر گذار است. اگرچه نوع قاب بندی این صحنه بر گرفته از تصویری است که در اذهان از به صلیب کشیده شدن مسیح برجای مانده، با این وجود کلماتی که در این سکانس در قالب شعر از زبان نسیمی جاری می شود همه فلسفه زندگی انسان هایی این چنین است. نسیمی زنده زنده پوستش کنده می شود اما در جواب فقیهی متشرع که او را از عاقبت غم انگیزش می ترساند و زردی رنگش را نشان از ترس او از مرگ می پندارد می گوید: بدبخت حجاب بر دیدگانت کشیده شده! من خورشیدی هستم که در افق ابدیت طلوع می کند .البته که به هنگام غروب رنگ خورشید زرد می شود.